Psalms 102

PSALM 102

The Discouraged Hope in The LORD

προσευχή τω πτωχώ όταν ακηδιάση και εναντίον κυρίου εκχέη την δέησιν αυτού

1κύριε εισάκουσον της προσευχής μου και η κραυγή μου προς σε ελθέτω 2μη αποστρέψης το πρόσωπόν σου απ΄ εμού εν η αν ημέρα θλίβομαι κλίνον προς με το ους σου εν η αν ημέρα επικαλέσωμαί σε ταχύ επάκουσόν μου 3ότι εξέλιπον ωσεί καπνός αι ημέραι μου και τα οστά μου ωσεί φρύγιον συνεφρύγησαν 4επλήγην ωσεί χόρτος και εξηράνθη η καρδία μου ότι επελαθόμην του φαγείν τον άρτον μου 5από φωνής του στεναγμού μου εκολλήθη το οστούν μου τη σαρκί μου 6ωμοιώθην πελεκάνι ερημικώ εγενήθην ωσεί νυκτικόραξ εν οικοπέδω 7ηγρύπνησα και εγενόμην ωσεί στρουθίον μονάζον επί δώματος 8όλην την ημέραν ωνείδιζόν με οι εχθροί μου και οι επαινούντές με κατ΄ εμού ώμνυον 9ότι σποδόν ωσεί άρτον έφαγον και το πόμα μου μετά κλαυθμού εκίρνων 10από προσώπου της οργής σου και του θυμού σου ότι επάρας κατέρραξάς με 11αι ημέραι μου ωσεί σκιά εκλίθησαν καγώ ωσεί χόρτος εξηράνθην 12συ δε κύριε εις τον αιώνα μένεις και το μνημόσυνόν σου εις γενεάν και γενεάν 13συ αναστάς οικτειρήσεις την Σιών ότι καιρός του οικτειρήσαι αυτήν ότι ήκει καιρός 14ότι ευδόκησαν οι δούλοί σου τους λίθους αυτής και τον χουν αυτής οικτειρήσουσι 15και φοβηθήσονται τα έθνη το όνομα κυρίου και πάντες οι βασιλείς της γης την δόξαν σου 16ότι οικοδομήσει κύριος την Σιών και οφθήσεται εν τη δόξη αυτού 17επέβλεψεν επί την προσευχήν των ταπεινών και ουκ εξουδένωσε την δέησιν αυτών 18γραφήτω αύτη εις γενεάν ετέραν και λαός ο κτιζόμενος αινέσει τον κύριον 19ότι εξέκυψεν εξ ύψους αγίου αυτού κύριος εξ ουρανού επί την γην επέβλεψε 20του ακούσαι του στεναγμού των πεπεδημένων του λύσαι τους υιούς των τεθανατωμένων 21του αναγγείλαι εν Σιών το όνομα κυρίου και την αίνεσιν αυτού εν Ιερουσαλήμ 22εν τω επισυναχθήναι λαούς επιτοαυτό και βασιλείς του δουλεύειν τω κυρίω 23απεκρίθη αυτώ εν οδώ ισχύος αυτού την ολιγότητα των ημερών μου ανάγγειλόν μοι 24μη αναγάγης με εν ημίσει ημερών μου εν γενεά γενεών τα έτη σου 25κατ΄ αρχάς συ κύριε την γην εθεμελίωσας και έργα των χειρών σου εισίν οι ουρανοί 26αυτοί απολούνται συ δε διαμένεις και πάντες ως ιμάτιον παλαιωθήσονται και ωσεί περιβόλαιον ελίξεις αυτούς και αλλαγήσονται 27συ δε ο αυτός ει και τα έτη σου ουκ εκλείψουσιν 28οι υιοί των δούλων σου κατασκηνώσουσι και το σπέρμα αυτών εις τον αιώνα κατευθυνθήσεται
Copyright information for ABGk